Müsahibimizin utancaqlığının səbəbini soruşmağın yersiz olduğunu düşünüb başqa suallara keçirəm.
-Sizə neçə il iş veriblər?
-8 il 6 ay.
-Neçə ildir ki, məhbəs həyatı yaşayırsınız?
- 4 il 8 aydır ki, burdayam. Bu dörd divar arasında. Balalarımdan xəbərsiz.
-Neçə övladınız var?
-7 uşaq anasıyam.
-Uşaqlarınızın neçə yaşı var?
-Kiçiyinin 5, qalanları böyükdür. 13, 14, 16 yaşları var. Qızımın biri ərdədir.
-Yanınıza gəlib-gedən varmı?
-Böyük oğlum həbsxanadadır. O da mənim kimi oğurluq üstündə tutulub.
- Niyə bu əməli törətdiniz? Qadın incə məxluqdur oğurluq kimi əməllər qadına yaraşmır...
-Elədir, amma allah heç kəsi nagüman vəziyyətə salmasın. Yoldaşım 2-ci qrup əlildi. Ona görə pula ciddi ehtiyacıız vardı. Uşaqlar ac idi, məcbur oğurluğa əl atdım.
-İndi yəqin əməlinizdən peşimansınız.
-Əlbəttə, 5 uşağım evdə başsız qalıb. Burda boğuluram. Bütün günü onları fikrini çəkirəm nə yeyib nə içirlər deyə.
-Özünüz əslən hansı rayondansınız?
-Yevlax rayonundanam.